داستین هافمن چند سال سن دارد؟
داستین هافمن مجرد است یا متاهل؟
داستین هافمن فعالیت خود را از چه سالی آغاز کرد؟
داستین هافمن چند فرزند دارد؟
خلاصه بیوگرافی داستین هافمن
| نام اصلی | داستین لی هافمن |
| نام هنری | داستین هافمن |
| تاریخ تولد | ۸ اوت ۱۹۳۷ (۸۵ سال) |
| محل تولد | لس آنجلس، کالیفرنیا |
| پیشه | هنرپیشه |
| سالهای فعالیت | 1960 تا کنون |
| همسر | ان برن (۱۹۸۰–۱۹۶۹) لیزا هافمن (۱۹۸۰–اکنون) |
| فرزندان | کارینا، جنا (از همسر اول) در مجموع ۶ فرزند از جمله جیک هافمن |
| قد | 167 سانتی متر |
داستین هافمن" class="index-title">
بیوگرافی داستین هافمن
ظهور داستین هافمن در دهه ۶۰ خبر از ورود ستاره‌ای جدید به دنیای هالیوود می‌داد. شخصیت بی‌تکلف و سخت کوشش خیلی زود او را در میان معروف‌ترین و ممتازترین بازیگران نسل خویش قرار داد.هافمن اغلب با کلیشه شدن در نقش‌هایی که از اویک ضد قهرمان (انسانی زجر کشیده و شخصیتی تراژیک که به ندرت به پایان خوش می‌انجامد) می‌ساخت در ستیز بود…به طور عمده او زمینه جدیدی را برای همه بازیگران، نه فقط بازیگرانی که کمتر به قهرمانی و بیشتر به توصیف حقیقت زندگی محدود می‌شوند، ایجاد کرد.در ادامه بازیگرآنلاین را دنبال کنید تا نگاهی به بیوگرافی داستین هافمن داشته باشیم.
داستین هافمن با نام کامل داستین لی هافمن (به انگلیسی: Dustin Lee Hoffman) (زادهٔ ۸ اوت ۱۹۳۷) هنرپیشه آمریکایی برندهٔ جایزه اسکار است.
تحصیلات داستین هافمن
در بیوگرافی داستین هافمن آمده است: درس داستین چندان خوب نبود. در ابتدا این کودک همانند عقب مانده‌ها بود. زیرا در سن ۳ سالگی هنوز نمی‌توانست حرف بزند. در مدرسه درسش اصلاً خوب نبود، پس از بزرگ شدن همیشه یک پسر خجالتی بود و بچه‌های دیگر مسخره‌اش می‌کردند. حتی یکی از این شوخی‌ها باعث شد که داستین در کلاس هفتم از مدرسه اخراج شود.
این نوجوان در تئاتر مدرسه نقش کوتاهی داشت و دانش آموزان دبیرستانی او را تشویق کردند که در پایان نمایش بر سر صحنه رفته و بگوید “امیدواریم خدا محافظمان باشد، لعنتی”. یکی از بچه‌ها از او خواست چنین چیزی بگوید، او پذیرفت و یک رسوایی به بار آمد.
با این حال باربرا استرایساند همکلاسی این بازیگر آینده بود.
هافمن در ابتدا برای پزشکی درس خواند اما پس از مدتی تحصیل را رها کرد و به شغل‌های مختلفی مثل دستیاری روان‌پزشکی، پیش‌خدمتی، ظرف‌شوری، تایپیستی و روزنامه‌فروشی پرداخت تا اینکه به هنرستان موسیقی و هنر لس‌آنجلس آمریکا راه یافت.
یکی از سرگرمی‌های داستین در مدرسه موسیقی بود. او نواختن پیانو را فرا گرفت و پس از فارغ التحصیلی به کالج سنتا مانیکا و دانشکده هنر وارد شد. اما از آنجاییکه این کالج بیشتر زمان را به بازیگری اختصاص می‌داد نه موسیقی از آنجا بیرون آمد. سپس به کالج موسیقی لس آنجلس رفت اما به دلیل کمبود کلاس‌های بازیگری از آنجا هم خارج شد.
این ستاره آینده در مدرسه بازیگری پازادنا تحصیل کرد و در صحنه‌های نمایش نیویورک حضور یافت. سپس متوجه شد که مهارت‌های اولیه بازیگری را دارا نیست. او دوباره تحصیل کرد. این بار در آموزشگاه فیلم و تاتر لی استرازبرگ که مریلین مونرو، مارلون براندو و شخصیت‌های معروف دیگر در آن تحصیل کرده بودند.
این مرد جوان در کنار بازیگری باید سخت کار می‌کرد. او در یک بیمارستان روانی دستیار پزشک بود و زمانی که متوجه شد این کار برایش خوب نیست بیمارستان را ترک کرد و در یک شرکت چاپ مطلب تایپ می‌کرد. او همچنین در یک رستوران ظرف شور بود. اما به دلیل اشتهای زیاد و علاقه به غذا اخراج شد.
او سپس در یک سوپرمارکت اسباب بازی می فروخت. پس از اینکه به یک بازیگر واجد شرایط تبدیل شد در نمایش‌های برادوی شرکت می‌کرد و اغلب نقش افراد غیرعادی به او سپرده می‌شد.
ژانر هنری داستین هافمن در بازیگری
در بیوگرافی داستین هافمن بهتر است بدانید او بیشتر به خاطر ایفای نقش‌های ناقهرمان و شخصیت‌های آسیب‌پذیر در دنیای سینما شناخته می‌شود.
بیوگرافی خانواده داستین هافمن
در بیوگرافی داستین هافمن درباره ی خانواده اش میخوانیم: هافمن در لس آنجلس به دنیا آمد. وی پسر دوم لیلیان و هری هافمن است. پدرش یهودی روسی الاصل بود که علاوه بر طراحی مبلمان به عنوان خیاط در کلمبیا پیکچرز کار می‌کرد و مادرش هنرپیشه آماتور تئاتر بود. برادر بزرگترش رونالد وکیل و اقتصاددان است. خانواده هافمن نام داستین را از روی نام داستین فارنوم بازیگر فیلم مرد زن صفت ساخته سیسیل بی. دمیل برای فرزند خود برگزیدند.
ازدواج و وضعیت تاهل داستین هافمن
بیشترین جستجوها در بیوگرافی داستین هافمن درباره همسر ایشان است که شما عزیزان میخواهید بدانید همسر ایشان کیست.
داستین هافمن در سالهای جوانی چندان موردعلاقه زنان نبود. تنها پس از حضور در فیلم‌ها بود که توجه زنان به او جلب شد. این بازیگر مدتی با مدل آلمانی ورا ون لندروف که تبار روسی داشت و خواننده آمریکایی بتی کلی رابطه داشت.
هافمن در سال ۱۹۶۹ با آن بیرن بالرین ازدواج کرد و فرزند آن از ازدواج قبلی‌اش را به سرپرستی گرفت، دختری به نام کارینا. این زوج دختر دیگری به نام جنا نیز به دنیا آوردند. پس از شش سال آن تصمیم گرفت به صحنه رقص بازگردد و داستین که مجبور بود از بچه‌ها نگهداری کند فیلم نامه‌های بسیار خوبی را رد کرد. در نتیجه بین آنها مشکلاتی به وجود آمد و در سال ۱۹۸۰ از هم جدا شدند.
در ادامه بیوگرافی داستین هافمن آمده است: داستین در اکتبر 1980 با لیزا هافمن ازدواج کرد، حاصل این ازدواج 4 فرزند به نام های جیکوب ادوارد متولد سال 1981، ربکا لیلیان متولد سال 1983، ماکسول جفری متولد سال 1884 و الکساندرا لیدیا متولد سال 1987 می باشند. هافمن همچنین دارای دو نوه است.
جیکوب هافمن پسر بزرگ او بازیگر، نویسنده و کارگردان هالیوودی است.
علایق و حقایقی درباره داستین هافمن
در ادامه بیوگرافی داستین هافمن مروری میکنیم بر علایق و حقایقی درباره ی او.با ما همراه باشید.
- مدتی با جین هاکمن بازیگر مطرح هالیوودی هم اتاق بوده است، این دو از دوستان صمیمی هم محسوب می شوند.
- در سال 2013 به بیماری سرطان مبتلا شد اما توانست با عمل جراحی بر این بیماری غلبه کند.
- مارلون براندو بازیگر مرد مورد علاقه ی او در هالیوود می باشد.
- هافمن یک لاک پشت خانگی دارد که فرزندانش به او هدیه داده اند.
- به گفته ی خودش تا سن 31 سالگی زیر خط فقر زندگی می کرده است.
- ثروت او حدود 50 میلیون دلار تخمین زده می شود.
- هافمن برای بازی در فیلم بزرگ مرد کوچک توانست نام خود را در کتاب رکورد های گینس به عنوان تنها بازیگری که شخصیتی را از 17 سالگی تا 121 سالگی به تصویر کشیده، ثبت کند.
- در آوریل ۲۰۱۲ داستین جان یک وکیل جوان به نام سم دمپستر را نجات داد. این جوان در پارک می‌دوید و هافمن هم در آن لحظه در آنجا قدم می‌زد. ناگهان آن مرد به حمله قلبی دچار شد، هافمن با پزشک تماس گرفت و آنها سم را به بیمارستن بردند. دمپستر بعدها جانش را مدیون هافمن بود که به موقع کمکش کرده است و از او متشکر بود.
- داستین هافمن در این سن به شبکه‌های اجتماعی بسیار علاقه دارد. با این حال طرفداران او صفحات مختلفی از او ساخته و تصاویر مختلف کاری و زندگی شخصی او را به اشتراک می‌گذارند.
رسوایی جنسی داستین هافمن
در سال 2017 داستین هافمن یکی از بازیگرانی بود که متهم به آزار جنسی شد، کاترین روزستر مدعی شده که داستین در سال 1983 او را مورد آزار جنسی قرار داده است، پس از او آنا گراهام هانتر هم ادعا کرد که زمانی که 17 ساله بوده توسط داستین هافمن مورد آزار جنسی قرار گرفته است.
پس از این ادعاها داستین هافمن این اتهامات را رد کرد و گفته که چنین چیزی را به خاطر نمی آورد.
شروع فعالیت هنری داستین هافمن
در این بخش از بیوگرافی داستین هافمن به زندگی حرفهای او نگاهی می‌اندازیم.
داستین هافمن در آغاز فعالیت های هنری به دلیل علاقه به موسیقی در یک مدرسه موسیقی ثبت نام کرد ولی دیری نپایید که از آنجا بیرون آمد و به سمت بازیگری گرایش پیدا کرد.
او قبل از رفتن به نیویورک، وارد کالج شهر سانتا مونیکا شده بود. در همان ایام در چند نقش ساده روی صحنه رفت و بعد از عدم موفقیت، مدتی بازیگری را رها کرد و در سال 1960، اولین نقش روی صحنه‌اش را در محصولی از گراتراد استین با نام بلی گفتن برای مرد جوان ایفا کرد.
پس از آشپز برای آقای جنرال او به تلاش‌هایش ادامه داد و چندین سال روی صحنه ظاهر نشد که در این خلال به تحصیل و فعالیت در استودیوی بازیگران لی‌استراسبرگ می‌پرداخت تا به بازیگری دارای متد تبدیل شود و بالاخره در سال ۱۹۶۴ در چند تئاتر مثل «در انتظار گودو» و «پیشخدمت زبان بسته» بازی کرد و دو سال بعد او جایزه «اوبی» را برای بازی‌اش در «سفر پنجمین سواره» بدست آورد.
وقتی در اواخر دهه 60 وارد سینما شد کمتر کسی فکر می‌کرد که او با این جثه نحیف و دماغ دراز ممکن است بتواند به یکی از بازیگران صاحب سبک سینمای آمریکا تبدیل شود.
زمانی که او وارد سینما شد، کلینت ایستوود با وسترن‌های اسپاگتی غوغا می‌کرد، رابرت دنیرو و آل پاچینو هر یک با نقش‌های بزرگی که ایفا کردند، استعداد فوق‌العاده خود را به رخ کشیدند و هافمن تازه فهمید که شاید در حساس‌ترین موقعیت تاریخی وارد سینما شده.
داستین هافمن هرگز شمایل یک قهرمان هالیوودی را نداشته است. قد کوتاه او و تند تند حرف زدن و بالا و پایین پریدنش هیچ ربطی به وقار و آقامنشی بازیگران طلایی سینمای آمریکا ندارد.
داستین هافمن در دههٔ ۶۰ میلادی
در بیوگرافی داستین هافمن آمده است: در سال ۱۹۶۷ هافمن اولین فیلمش را با نقش کوچکی در «پلنگ بیرون می‌رود» بازی کرد و کمی بعدتر در فیلم طنز و تحسین شده «چی؟» تغییر روش داد. در این زمان بود که او اولین بار توسط کارگردانی بنام «مایک نیکولز»کشف شد،
مایک نیکولز کارگردان خوش فکر و جوان آن روزهای هالیوود که با ساخت اولین فیلمش در سال 1966 با نام چه کسی از ویرجینیا وولف می ترسد به موفقیت‌های بسیاری رسیده بود، برای نقش اصلی فیلم دومش فارغ التحصیل (1967) داستین هافمن گمنام را انتخاب کرد.هافمن در سال ۱۹۶۷ به لطف بازی در فیلم «فارغ‌التحصیل» به کارگردانی مایک نیکولز که از آن به عنوان یکی از فیلم‌های نمادین سینمای آمریکا یاد می‌شود، یک شبه به مقام یک ستاره رسید و برای اولین بار نامزد اسکار بهترین بازیگر مرد شد. فارغ‌التحصیل به کارگردانی مایک نیکولز عنوان فیلمی پیش رو و تأثیرگذار بود که داستین هافمن ۳۰ ساله در آن نقش جوانی احساساتی و سر به هوا به نام بن برادوک را بازی می‌کرد که پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه، به اصرار خانواده متمول و اعیانش مجبور به ازدواج می‌شود. تصمیمی که در نهایت به اتفاقی مضحک و خنده دار اما جسورانه و موفقیت‌آمیز ختم می‌شود. فارغ‌التحصیل در آن سال، عنوان پرفروش‌ترین فیلم سال را از آن خود کرد و امروزه به عنوان بیست و یکمین فیلم پرفروش تاریخ سینما بر حسب نرخ تورم شناخته می‌شود.
سال ۱۹۶۹ هافمن در فیلم «کابوی نیمه‌شب» ساخته تحسین‌برانگیز جان شلزینجر ایفای نقش کرد. این فیلم داستان زندگی دو جوان دست از پا درازتر را روایت میکند که یکی از شهرستان به شهر آمده و دیگری مفلسی است که در همان شهر زندگی میکند. نقشی که هافمن در این فیلم بازی کرد همین مفلس کارتن خواب به نام راتسو ریتسو بود. او در این فیلم نیز بسیار خوش درخشید و بار دیگر کاندیدای دریافت اسکار بهترین بازیگر مرد شد.
پس از دو فیلم موفق فارغ‌التحصیل و کابوی نیمه‌شب، هافمن در فیلم جان و ماری ساخته پیتر ییتس حضور یافت.
داستین هافمن در دههٔ ۷۰ میلادی
در بیوگرافی داستین هافمن شروع دهه هفتاد برای او بسیار طلایی بود و او این روند را در تمام این دهه با موفقیت ادامه داد. او که با سه سال سابقه حضور در سینما به تمامی خواسته‌هایش غیر از جایزه اسکار رسیده بود. در سال ۱۹۷۰ در فیلم «بزرگ‌مرد کوچک» ساختهٔ آرتور پن، نقش جک کراب را با مهارت ایفا نمود،تصویر فوق‌العاده‌ای از یک جنگجوی هندی و نقشی که مستلزم این بود که به فردی صد ساله تبدیل شود. فیلم عنوان هفتمین فیلم پرفروش سال را از آن خود نمود.
بازی در «هوی کلدمن کیست؟» با کارگردانی دوست همیشگی‌اش «یولاگاسبارد» (Ulu Gasburd) اولین شکست هافمن در بازی‌هایش محسوب می‌شود. او بعد از این فیلم در سال سال ۱۹۷۱ در درام غم‌انگیز «سگهای پوشالی» ساختهٔ کارگردان برجسته سینمای آمریکا سم پکینپا (Som Peckinpa) ظاهر شد که انتقادات تندی را در پی نمایشش در پس داشت.
فیلم بعدی وی با نام آلفردو، آلفردو کارهای ناموفقی در پرونده کاری هافمن محسوب می‌شوند.
در بیوگرافی داستین هافمن فیلمی که با آن نام هافمن برای همیشه در یادها ماندگار شد «پاپیون» در سال ۱۹۷۳ بود که در کنار «اتیسو مک کوین» (Steve McQeen) عالی ظاهر شد. او نقش لوئیس دگا زندانی بینوایی را بازی میکند که برخلاف دوست خود پاپیون که به فکر فرار از زندان و تغییر وضعیت فعلی است، وی بسیار محافظه کار و خطر ناپذیر است؛ و در پایان نیز با نگاهی پر معنا، آزادی دوست و یار دیرین خود را نظاره میکند.
در سال ۱۹۷۴ برای سومین بار در فیلم «لنی» ساختهٔ باب فاسی نامزد اسکار نقش اول مرد شد.
در بیوگرافی داستین هافمن بهتر است بدانید سال ۱۹۷۶ وی با حضور در دو فیلم موفق «همه مردان رئیس‌جمهور» و «ماراتن من»توانست موفقیت‌های سینمایی خود را تداوم بخشد. هافمن در فیلم همه مردان رئیس‌جمهور، نقش کارل برنستین گزارشگر جوان روزنامه واشینگتن پست را ایفا نمود. این فیلم که بعدها به یکی از مهم‌ترین فیلم‌های سیاسی تاریخ سینما بدل گردید، داستان تقلب انتخاباتی در زمان ریچارد نیکسون که به رسوایی واترگیت مشهور شد، را روایت میکند. کارل برنستین با بازی هافمن در کنار شخصیت باب وودوارد با بازی رابرت ردفورد در این فیلم از محبوب‌ترین قهرمان‌های تاریخ سینما به‌شمار می‌آیند.
سال ۱۹۷۹ داستین هافمن با حضور در فیلم کریمر علیه کریمر توانست اولین جایزه اسکار بازیگری خود را بدست آورد. فیلم نیز جوایز مهمی چون جایزه اسکار بهترین فیلم و بهترین کارگردانی را تصاحب کرد.
داستین هافمن در دههٔ ۸۰ میلادی
در بیوگرافی داستین هافمن بهتر است بدانید دههٔ ۸۰ برای او سرشار از موفقیت‌های سینمایی بود. وی در سال ۱۹۸۲ در فیلم بسیار پرفروش «توتسی» حضوری خاطره انگیز داشت و توانست در کنار نامزدی نقش اول جایزه اسکار، دو جایزه معتبر گلدن گلوب و بفتا را از آن خود کند. فروش فوق‌العاده توتسی در کنار نقدهای مثبت فیلم، هافمن را به عنوان یکی از معدود فاتحان گیشه که محبوب منتقدان سینما نیز بود تثبیت کرد.
«مرد بارانی» ساختهٔ بری لوینسون دیگر فیلم مطرح داستین هافمن در این دهه است که اکثر جوایز معتبر سینمایی از جمله اسکار نقش اول مرد را برای وی به ارمغان آورد. این فیلم نیز همچون فارغ‌التحصیل و کریمر علیه کریمر لقب پرفروش‌ترین فیلم سال را از آن خود کرد.
داستین هافمن در دههٔ ۹۰ میلادی
دهه ۹۰ آغاز میان‌سالی او و به هرحال کمتر شدن حضور وی در فیلم‌های شاخص هم بود. با این همه حضور او در فیلم «سگ را بجنبان» محصول ۱۹۹۷ در کنار رابرت دنیرو چشم‌گیر بود؛ و توانست برای هفتمین بار نامزد جایزه اسکار نقش اول مرد شود.
فیلم‌های دیک تریسی، هوک، قهرمان، شیوع، خفتگان، شهر دیوانه، بوفالوی آمریکایی و پیام‌آور: داستان ژان دارک دیگر کارهای وی در دههٔ ۹۰ می‌باشند.
هافمن در سال ۱۹۹۷ جایزه افتخاری گلدن گلاب و در سال ۱۹۹۹ جایزه یک عمر دستاورد بنیاد فیلم آمریکا را از آن خود کرد.
داستین هافمن در دههٔ ۲۰۰۰ میلادی
او در دههٔ جدید بر خلاف دهه‌های پیشین در کارهای‌های شاخصی حضور نیافت؛ و فیلم‌های هیئت منصفه فراری، در جستجوی ناکجاآباد، سرگذشت ناگوار، ملاقات با فوکرها، شهر گمشده، آخرین شانس هاروی ،فوکرهای کوچک و صداپیشگی در فیلم‌های پاندای کونگ‌فوکار مهم‌ترین کارهای وی در هزاره جدید میلادی می‌باشند.
وی در مقام کارگردانی نیز اولین فیلم خود را با نام کوارتت در سال ۲۰۱۲ ساخت؛ که توانست به فروش قابل توجه ۵۹$ دست یابد.
امروزه داستین هافمن، در کنار رابرت دنیرو، جک نیکلسون و آل پاچینو به عنوان بزرگان بازیگری در سینمای مدرن شناخته می‌شوند.
در مه ۲۰۱۷ فیلم “داستان‌های مایروویتز” (The Meyerowitz Stories) اکران شد که داستین یکی از نقش‌های اصلی را برعهده داشت. او در سریال “مدیچی ها: بزرگان فلورانس” (Medici: Masters of Florence) نقش جیوانی دمدیچی، پدر کوزیمو و لورنزو را برعهده داشت.
لیست آثار هنری داستین هافمن
فیلم های داستین هافمن
در ادامه بیوگرافی داستین هافمن باید بگوییم در جدول‌های جداگانه می‌توانید فهرست آثاری که او در آنها به هنرنمایی پرداخته است را مشاهده کنید.
| عنوان | سال | نقش | کارگردان(ها) | توضیحات |
|---|---|---|---|---|
| ببر موفق می‌شود | ۱۹۶۷ | Hap | آرتور هیلر | |
| فارغ‌التحصیل | بنیامین “بن” برادوک | مایک نیکولز | ||
| Madigan’s Millions | ۱۹۶۸ | Jason Fister | Stanley Prager | |
| کابوی نیمه‌شب | ۱۹۶۹ | انریکو سالواتوره “راتسو” ریتسو | جان شلزینجر | |
| جان و ماری | John | پیتر ییتس | ||
| بزرگ‌مرد کوچک | ۱۹۷۰ | جک کراب | آرتور پن | |
| هری کلرمن کیست و چرا این حرفهای وحشتناک را درباره‌ام می‌زند؟ | ۱۹۷۱ | Georgie Soloway | اولو گروسبارد | |
| سگهای پوشالی | David Sumner | سام پکینپا | ||
| آلفردو، آلفردو | ۱۹۷۲ | Alfredo Sbisà | پیترو جرمی | |
| پاپیون | ۱۹۷۳ | لوئیس دگا | فرانکلین جی. شافنر | |
| لنی | ۱۹۷۴ | لنی بروس | باب فاسی | |
| همه مردان رئیس‌جمهور | ۱۹۷۶ | کارل برنستین | آلن جی پاکولا | |
| ماراتن من | Thomas Babington “Babe” Levy | جان شلزینجر | ||
| ساعات کار | ۱۹۷۸ | Max Dembo | اولو گروسبارد | همچنین تهیه کننده |
| آگاتا | ۱۹۷۹ | Wally Stanton | مایکل اپتد | |
| کریمر علیه کریمر | Ted Kramer | رابرت بنتون | ||
| توتسی | ۱۹۸۲ | Michael Dorsey / Dorothy Michaels | سیدنی پولاک | |
| ایشتار | ۱۹۸۷ | Chuck Clarke | الین می | |
| مرد بارانی | ۱۹۸۸ | Raymond “Ray” Babbitt | بری لوینسون | |
| پیوندهای مشترک: داستان‌هایی از لحاف چهل‌تکه | ۱۹۸۹ | راوی | راب اپستاین & جفری فریدمن | مستند |
| کسب‌وکار خانوادگی | Vito McMullen | سیدنی لومت | ||
| دیک تریسی | ۱۹۹۰ | Mumbles | وارن بیتی | |
| بیلی باتگیت | ۱۹۹۱ | Dutch Schultz | رابرت بنتون | |
| هوک | Captain James Hook | استیون اسپیلبرگ | ||
| قهرمان | ۱۹۹۲ | Bernard “Bernie” Laplante | استیون فریرز | |
| شیوع | ۱۹۹۵ | Colonel Sam Daniels | ولفگانگ پترسن | |
| خفتگان | ۱۹۹۶ | Danny Snyder | بری لوینسون | |
| بوفالوی آمریکایی | Walt “Teach” Teacher | Michael Corrente | ||
| شهر دیوانه | ۱۹۹۷ | Max Brackett | کوستا گاوراس | |
| سگ را بجنبان | Stanley Motss | بری لوینسون | ||
| کره | ۱۹۹۸ | Dr. Norman Goodman | بری لوینسون | |
| پیام‌آور: داستان ژان دارک | ۱۹۹۹ | The Conscience | لوک بسون | |
| مسیر مهتابی | ۲۰۰۲ | Ben Floss | برد سیلبرلینگ | |
| اعتماد | ۲۰۰۳ | Winston King | جیمز فولی | |
| هیئت منصفه فراری | Wendell Rohr | گری فلدر | ||
| در جستجوی ناکجاآباد | ۲۰۰۴ | Charles Frohman | مارک فورستر | |
| قلب من هاکبی | Bernard Jaffe | دیوید او. راسل | ||
| ملاقات با فاکرها | Bernie Focker | جی روچ | ||
| سرگذشت ناگوار، داستان‌های لمونی اسنیکت | The Critic | برد سیلبرلینگ | تک جلوه | |
| راه‌های مسابقه | ۲۰۰۵ | Tucker | فردریک دو شو | صدا |
| شهر گمشده | Meyer Lansky | اندی گارسیا | ||
| عطر: قصه یک آدمکش | ۲۰۰۶ | Giuseppe Baldini | تام تیکور | |
| عجیب‌تر از داستان | Professor Jules Hilbert | مارک فورستر | ||
| تعطیلات | خودش | نانسی مایرز | تک جلوه | |
| فروشگاه عجیب آقای مگوریوم | ۲۰۰۷ | Mr. Edward Magorium | زک هلم | |
| پاندای کونگ‌فوکار | ۲۰۰۸ | استاد شیفو | جان استیونسن & مارک آزبرن | صدا |
| رازهای پنج جنگجو | ریمن هویی | صدا فیلم کوتاه |
||
| آخرین شانس هاروی | Harvey Shine | Joel Hopkins | ||
| افسانه دسپرو | Roscuro | Sam Fell & Robert Stevenhagen | صدا | |
| نسخه بارنی | ۲۰۱۰ | Israel “Izzy” Panofsky | Richard J. Lewis | |
| Jews and Baseball: An American Love Story | راوی | Peter Miller | صدا مستند |
|
| فاکرهای کوچک | Bernie Focker | پال وایتز | ||
| پاندای کونگ‌فوکار ۲ | ۲۰۱۱ | استاد شیفو | جنیفر یو نلسون | صدا |
| پاندای کونگ‌فوکار: اسرار استادان | تونی لئوندیس | صدا فیلم کوتاه |
||
| کوارتت | ۲۰۱۲ | ن/م | خودش | اولین کارگردانی |
| آشپز | ۲۰۱۴ | Riva | جان فاورو | |
| بویکوایر | Carvelle | فرانسوا جرارد | ||
| پینه‌دوز | Abraham Simkin | توماس مک‌کارتی | ||
| طرح | ۲۰۱۵ | Bob Hamman | استیون فریرز | |
| Kung Fu Panda: Secrets of the Scroll | ۲۰۱۶ | استاد شیفو و جنگجو | Rodolphe Guenoden | صدا فیلم کوتاه |
| پاندای کونگ‌فوکار ۳ | استاد شیفو | جنیفر یو نلسون | صدا | |
| داستان‌های مایروویتز | ۲۰۱۷ | Harold Meyerowitz | نوآ بامباک | |
| L’uomo del labirinto | ۲۰۱۹ | Doctor Green | دوناتو کریسی | |
| As Sick as They Made Us | ۲۰۲۰ | Eugene | ماییم بیالیک |
آثار تلویزیونی داستین هافمن
| عنوان | سال | نقش | کارگردان(ها) | توضیحات |
|---|---|---|---|---|
| Naked City | ۱۹۶۱، ۱۹۶۳ | Finney / Lester Stenton | ن/م | ۲ قسمت |
| The Defenders | ۱۹۶۲، ۱۹۶۵ | Buddy / Robert Burke | ن/م | ۲ قسمت |
| The Nurses | ۱۹۶۵ | Larson | David Pressman | قسمت: “The Civil” |
| The Journey of the Fifth Horse | ۱۹۶۶ | Zoditch | Larry Arrick & Earl Dawson | تله‌فیلم |
| The Star-Wagon | ۱۹۶۶ | Hanus Wicks | Karl Genus | تله‌فیلم |
| ABC Stage 67 | ۱۹۶۷ | J.J. Semmons | پال بوگارت | قسمت: “The Trap Old Man” |
| Premiere | ۱۹۶۸ | Arthur Greene | پال بوگارت | قسمت: “Higher and Higher, Attorneys at Law” |
| The Point! | ۱۹۷۱ | Narrator / Father | فرد وولف | صدا تله‌فیلم |
| مرگ فروشنده | ۱۹۸۵ | William “Willy” Loman | فولکر شلوندورف | تله‌فیلم |
| سیمپسون‌ها | ۱۹۹۱ | Mr. Bergstrom | ریچ مور | صدا قسمت: “Lisa’s Substitute” Credited as Sam Etic |
| A Wish for Wings That Work | ۱۹۹۱ | Milquetoast the Cross-Dressing Cockroach | Skip Jones | صدا ویژه تلویزیون |
| Liberty’s Kids | ۲۰۰۲–۲۰۰۳ | Benedict Arnold (صدا) | ن/م | صدا ۴ قسمت |
| زیاد ذوق‌زده نشو | ۲۰۰۵ | Larry’s Guide #1 | لری چارلز | قسمت: “The End” |
| تعطیلات پاندای کونگ‌فوکار | ۲۰۱۰ | Master Shifu | تیم جانسون | صدا ویژه تلویزیون |
| Luck | ۲۰۱۱–۲۰۱۲ | Chester Bernstein | Various | ۹ قسمت; همچنین تهیه کننده |
| Roald Dahl’s Esio Trot | ۲۰۱۵ | Mr Henry Hoppy | درولا والش | تله‌فیلم |
| مدیچی | ۲۰۱۶ | Giovanni de’ Medici | Sergio Mimica-Gezzan | ۵ قسمت |
| The Curse of Molly McGee | ۲۰۲۰ | Scratch | Steve Loter | صدا |
داستین هافمن در تئاتر
| عنوان | سال | نقش | نمایشنامه نویس(ها) | سالن | توضیحات |
|---|---|---|---|---|---|
| A Cook for Mr. General | ۱۹۶۱ | Ridzinski | Steven Gethers | تئاتر پلی‌هاوس | |
| The Subject Was Roses | ۱۹۶۴ | Timmy Clearly | Frank D. Gilroy | تئاتر بلاسکو | مدیر صحنه و آماده به کار |
| Jimmy Shine | ۱۹۶۸ | Jimmy Shine | Murray Schisgal | تئاتر بروکز اتکینسن | |
| All Over Town | ۱۹۷۴ | Murray Schisgal | تئاتر بوث | کارگردان | |
| مرگ فروشنده | ۱۹۸۴ | Willy Loman | آرتور میلر | تئاتر برودهرست | |
| تاجر ونیزی | ۱۹۸۹ | شایلاک | ویلیام شکسپیر | تئاتر ریچارد راجرز |
نماهنگ داستین هافمن
| سال | عنوان | هنرمند(ها) |
|---|---|---|
| ۲۰۰۶ | “Follow My Lead” | فیفتی سنت هنرمند مهمان رابین تیک |
جوایز و افتخارات داستین هافمن
گلدن گلوب
بهترین بازیگر مرد فیلم موزیکال یا کمدی (۱۹۸۲)
جوایز اسکار داستین هافمن
| سال | فیلم | رده | نتیجه |
|---|---|---|---|
| ۱۹۸۹ | مرد بارانی | بهترین بازیگر نقش اول مرد | برنده |
| ۱۹۸۰ | کریمر علیه کریمر | بهترین بازیگر نقش اول مرد | برنده |
| ۱۹۸۳ | توتسی | بهترین بازیگر نقش اول مرد | نامزد |
| ۱۹۷۵ | لنی | بهترین بازیگر نقش اول مرد | نامزد |
| ۱۹۷۰ | کابوی نیمه‌شب | بهترین بازیگر نقش اول مرد | نامزد |
| ۱۹۶۸ | فارغ‌التحصیل | بهترین بازیگر نقش اول مرد | نامزد |
