فیلم لامینور ؛ اثر نه چندان موفق داریوش مهرجویی

مشخصات فیلم لامینور

دانلود فیلم لامینور

این فیلم متقاضی شرکت در سی و هشتمین دوره جشنواره فیلم فجر نشد و بعد از جشنواره اعلام شد در اکران نوروز ۱۳۹۹ روی پرده می‌رود و در اسفند ۹۸ پروانه نمایش دریافت کرد. اما شیوع ویروس کووید ۱۹ باعث شد فروردین ۹۹ در ایران قرنطینه اعلام شود و سالن‌های سینما تعطیل و اکران لا مینور هم به تعویق افتاد. بعد از پایان جشنواره فجر ۱۴۰۰، مؤسسه فیلمیران اعلام کرد لا مینور مهم‌ترین گزینه‌اش برای اکران نوروز است و شورای صنفی نمایش نام این فیلم را در کنار شش اثر سینمایی دیگر به عنوان فیلم‌های اکران جدید اعلام کرد.

در اسفند ۱۴۰۰ با صادر نشدن پروانه نمایش جدید برای فیلم از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت سیزدهم، این فیلم به شکل رسمی از ترکیب اکران نوروز ۱۴۰۱ خارج شد و تلاش‌های تهیه‌کننده و بیانیه صنف‌های سینمایی برای نمایش عمومی آخرین ساخته آقای مهرجویی بی‌اثر ماند. استدلال مسئولان سازمان سینمایی ایران آن است که دو سال از صدور مجوز نمایش این اثر سینمایی می‌گذرد و این مجوز منقضی شده‌است.

البته همیشه فیلم های مهرجویی با حواشی فراوانی روبرو بوده اند که تنها مربوط به لامینور نمیشود به طور مثال در روز قبل از اکران عمومی فیلم سنتوری،فایل سنتوری به صورت غیرمجاز منتشر شد و باعث شد که مهرجویی بعد از سنتوری تا چند سال از سینما دوری کند.

این فیلم از ۷ اردیبهشت ۱۴۰۱ در سینما اکران شده‌است.

لیست بازیگران فیلم لامینور

• علی نصیریان
• پردیس احمدیه
• سیامک انصاری
• بهناز جعفری
• مهرداد صدیقیان
• کاوه آفاق
• بیتا فرهی
• علی مصفا
• امرالله صابری
• رضا داوودنژاد
• دیبا زاهدی
• سیامک ادیب
• فریماه فرجامی
• مهرنوش ذوالفقاری
• هومن بهزادی
• مهدی مرتضایی
• محمدجواد جعفرپور

عوامل فیلم لامینور

• کارگردان: داریوش مهرجویی
• تهیه‌کننده: رضا درمیشیان
• نویسنده: داریوش مهرجویی وحیده محمدی‌فر
• موسیقی: کریستف رضاعی
• فیلم‌بردار: بهرام بدخشانی
• تدوین‌گر: هایده صفی‌یاری
• طراح گریم: عبدالله اسکندری
• صدابردار: امیر حاتمی
• طراحی لباس: گلناز گلشن
• طراحی صحنه: امیر حسین حداد

معرفی کارگردان فیلم لامینور

داریوش مهرجویی متولد ۱۷ آذر ۱۳۱۸ در تهران، کارگردان، تهیه‌کننده و فیلم‌نامه‌نویس و فارغ‌التحصیل رشته فلسفه از دانشگاه کالیفرنیای آمریکا است.

او یکی از فیلم‌سازان برجسته و از چهره‌های اصلی موج نوی سینمای ایران است. مهرجویی با ساخت فیلم گاو (۱۳۴۸) نگاه‌ها را متوجه سینمای ایران کرد و به موج نوی سینمای ایران شکل داد.

پس از انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ مدتی از ایران مهاجرت کرد، اما چند سال بعد به کشور بازگشت و به فیلم‌سازی پرداخت و عضو پیوسته فرهنگستان هنر شد.

علاوه بر «گاو»، از دیگر فیلم‌های مهم او می‌توان به «اجاره‌نشین‌ها» (۱۳۶۵)، «هامون» (۱۳۶۸)، «سارا» (۱۳۷۱)، «پری» (۱۳۷۳)، «لیلا» (۱۳۷۵)، «درخت گلابی» (۱۳۷۶)، «مهمان مامان» (۱۳۸۲)، «سنتوری» (۱۳۸۵) و «لامینور» (۱۳۹۸) اشاره کرد.

 مهرجویی علاوه بر فعالیت در سینما، به نوشتن رمان و ترجمه نیز می‌پردازد و در ۱۳۹۳ از سوی سفیر فرانسه جایزه شوالیه ادب و هنر فرانسه به او اهدا شده است.

داریوش مهرجویی بعد از فیلم اشباح در سال ۹۲ پس از ۶ سال با لامینور به فیلمسازی روی آورد؛ مهرجویی در این فیلم پس از ۴۰ سال با علی نصیریان و عزت الله رمضانی‌فر همکاری کرده‌ است؛ همچنین عبدالله اسکندری نیز به عنوان طراح گریم بار دیگر در این فیلم با مهرجویی همکاری کرده و این ششمین همکاری او پس از فیلم‌های هامون، بانو، پری، درخت گلابی و دختر دایی گمشده است؛ فیلم لامینور متقاضی شرکت در سی و هشتمین دوره جشنواره فیلم فجر نشد و بعد از جشنواره اعلام شد در عید فطر ۱۴۰۱ به روی پرده سینماها می‌رود.

داریوش مهرجویی که به تازگی فیلم آخرش «لامینور» وارد چرخه اکران آنلاین شده در گفت وگویی عنوان کرده که این فیلم بخشی از زندگی خود اوست.

♦ من از هفت، هشت سالگی سنتور می‌زدم در هنرستان عالی موسیقی، سلفژ و هارمونی یاد گرفتم و در آنجا پیانو هم می‌زدم. دلم می‌خواست موسیقی را ادامه دهم، آهنگساز شوم و مثل بزرگان موسیقی قطعاتی بسازم. اما متاسفانه این هنر را دیر شروع کردم و مشکلات زیادی برای ادامه این کار داشتم. مثلا چون پیانو نداشتم، باید تا ساعت ۱۱ تا ۱۲ شب در هنرستان تمرین می‌کردم و خب این کارم را سخت می‌کرد. بعدها جذب سینما شدم و دیگر دغدغه آهنگسازی،‌ نداشتم. فکر می‌کنم به خاطر همین علاقمندی‌ها و دغدغه‌‌ها است که موسیقی اینطور در فیلم‌هایم منعکس می‌شود.

♦ پدرم یک سنتور داشت که روزی به من گفت برویم استودیو موسیقی آقای البرز؛ آن زمان ۱۱-۱۲ سالم بود. او همیشه مشوق من بود و مخالفتی با یادگیری موسیقی نداشت اما پدرم علاقمند به موسیقی ایرانی بود و موسیقی کلاسیک را دوست نداشت. در هنرستان عالی موسیقی، علاقمند بودم که موسیقی کلاسیک و غربی کار کنم، اما پدرم شدیدا مخالف بود. روزها و شب‌‌ها با من بحث می‌کرد که نباید به دنبال موسیقی غربی بروم که بخشی از این مخالفت‌ها را در «لامینور» نشان دادم. پدرم از موتزارت و بتهوون خوشش نمی‌آمد و مخالفت زیادی با موسیقی آنها داشت، درحالیکه من شیفته موسیقی کلاسیک بودم.

♦ من پنج، شش فیلم درباره زنان ساختم که از «بانو» شروع شد و بعد به «سارا»، «پری»، «لیلا»، «مهمان مامان» رسید. چراکه متوجه شدم در جامعه تنها گروهی که استثمار و سرکوب می‌شوند، زنان هستند. «بانو» را ساختم که آن را اول توقیف کردند و بلافاصله «سارا» و بعد «پری» را ساختم. در تمامی فیلم‌هایم کاراکتر زن را قوی، محکم و عصیانگر نشان دادم که زیر بار زور نمی‌رود و طغیان می‌کند. در واقع شخصیت زن را در فیلم‌هایم تقویت کردم و بالا بردم. در «لامینور» هم فکر می‌کنم، داستان یک دختر جوان و قوی، جالب‌تر از داستان مرد سن‌وسال‌دار است.

♦ من همیشه دلم می‌خواست با جوان‌ها کار کنم. می‌خواستم،‌ مشکلات آنها را نشان دهم و بگویم باید به آنها آگاهی بدهیم و با نسل جدید کنار بیاییم. من دو دختر دارم که در همین سن‌ و سال هستند، تجربه ارتباط با این نسل را دارم و با خواسته‌های آنها آشنا هستم. اساس کار من این بود که نشان دهم دخترانی که خواسته‌‌هایشان سرکوب می‌شوند، چطور عصیان می‌کنند و کاری که دلشان می‌خواهد را انجام می‌دهند. می‌خواستم نشان دهم که نباید به آنها فشار بیاوریم و بهشان زور بگوییم. سرکوب خواسته‌‌های آنها جواب عکس می‌دهد.

♦ سانسور خیلی کمی داشتیم و محدود به یکی دو دیالوگ می‌شد. اتم را از اصطلاح بمب اتم حذف کردیم. به ما گفتند دختر و استادش که در حال تمرین هستند، دختر نباید آواز بخواند و ما صدای او را روی تصویر کم کردیم. تصورم این بود که به مهمانی و ورود نیروی انتظامی ایراد بگیرند اما خوشبختانه این اتفاق نیافتاد.

♦ من از عملکرد خودم مطمئن و راضی هستم و می‌دانم چه کرده‌ام و مخاطب تیز هوش من هم می داند و می بیند. با همه اینها اگر نتوانم فیلم بسازم، کارهای دیگری هست که آنها را انجام می‌دهم و نگرانی از این بابت ندارم.

♦ این روزها فیلمسازی مشکلات زیادی دارد، سرمایه زیادی می‌خواهد، مدیران هم دوست ندارند، ما کار کنیم. ما را در ردیف آخر قرار دادند، کمترین سالن و بدترین سانس‌ها را به فیلم من دادند. به جای تشویق، تخریب و نخبه‌کشی می‌کنند.

♦ بخش خصوصی هیچ حمایتی نمی‌شود در عوض فیلم‌‌های کمدی سبک می‌سازند و تمام سینماها را با آن پر می‌کنند. چون این فیلم‌ها دلخواه و مطلوب آنهاست از آنها حمایت می‌کنند. اکران ۱۸ اسفند را با حاشیه سازی و ترفند و فریب گرفتند تا یک اکران خیلی محدود به فیلم بدهند.

معرفی فیلم لامینور

فیلم لامینور محصول سال 1398 کشور ایران به کارگردانی و نویسندگی داریوش مهرجویی که پس از 6 سال از آخرین ساخته مهرجویی اینبار تصمیم گرفته با لامینور به پرده های سینما بازگردد این فیلم جدیدترین ساخته داریوش مهرجویی می باشد که بهار 1401 در سینماهای سراسر کشور به اکران عمومی درآمد.

مهرجویی بعد از فیلم اشباح (۱۳۹۲) پس از ۶ سال با لامینور به فیلمسازی روی آورد. مهرجویی در این فیلم پس از ۴۰ سال دوباره با علی نصیریان و عزت‌الله رمضانی‌فر همکاری کرده‌است.

بد نیست بدانید ” لامینور ” کاملا بدون حمایت دولتی ، بنیاد سینمایی فارابی و سازمان سینمایی تولید شده است.

خلاصهٔ داستان فیلم لامینور

فیلمی درباره موسیقی است؛ پس از به سرانجام نرسیدن پروژه «سنتوری ۲»، مهرجویی سراغ این پروژه رفت، دختری علاقمند به برگزاری کنسرت با بازی پردیس احمدیه. این فیلم با روایت این دختر از زندگی‌اش آغاز می‌شود. او گذشته‌اش را تعریف می‌کند که پدر بازاریش با بازی سیامک انصاری چقدر مخالف موسیقی و نواختن ساز است و نامزد تحمیلی‌اش با بازی مهرداد صدیقیان چطور با علاقه و اهتمام او با موسیقی مخالفت می‌کند. این دختر عاشق این است که روزی جمع محدودی را دور هم جمع کرده و کنسرت شخصی‌ برگزار کند و برای آنها ساز بزند.

با خالی شدن خانه و رفتن پدر و مادر به سفر، دختر جوان با همراهی پدربزرگ (علی نصیریان) پارتی بزرگی را تدارک می بینند، پارتی آغاز می‌شود اما…

پوستر فیلم لامینور

تیزر فیلم لامینور

بیوگرافی بازیگران فیلم لامینور

هنرنمایی علی نصیریان در فیلم لامینور

علی نصیریان هنرمند بی‌بدیل سینمای ایران است که پس از سال‌ها فعالیت در تئاتر با فیلم «گاو»(۱۳۴۸) اثر داریوش مهرجویی وارد عرصه‌ی سینما شد. نصیریان در طول دوره‌ی بازیگری‌اش در فیلم‌های زیادی هنرنمایی کرده که خیلی از آنها از بهترین فیلم‌های تاریخ سینمای ایران (مثل آقای هالو، کفش‌های میرزانوروز، ناخدا خورشید و …) به شمار می‌روند. او اخیرا در فیلم‌های سینمایی موفقی همچون «خورشید» (۱۳۹۸) به کار گردانی مجید مجیدی و «مسخره‌باز»(۱۳۹۷) به کارگردانی همایون غنی‌زاده هنرنمایی کرده است. همچنین علی نصیریان موفق به کسب جایزه‌ی بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای «مسخره‌باز» در سی‌و‌هفتمین دوره‌ی جشنواره‌ی فیلم فجر شد.

«لامینور» تا به امروز آخرین فیلم نصیریان به حساب می‌آید که او در این فیلم نقش «آقاجون» پدربزرگ این دختر را بازی می‌کند که علاقه‌ی مفرطی به موسیقی دارد و موسیقی همراه و مونس اوست. این پدربزرگ و دختر علاقه زیادی به یکدیگر دارند و تفاهم و علاقه‌ی آنها به موسیقی هم باعث صمیمیت بیشتر این دو شده است. آقاجون تنها کسی است که از این دختر حمایت می‌کند و مخالف رفتارهای فرزندش با نوه‌اش است. نصیریان بیش از ۳۸ سال بود که در فیلمی از داریوش مهرجویی بازی نکرده بود. این بازیگر معتقد است، مهرجویی راه و رسم بازی مقابل دوربین را در فیلم «گاو» به او یاد داده است؛ بعد از نزدیک به ۴۰ سال دوباره مقابل دوربین کارگردانی رفت که در فیلم‌های مهمی مثل «گاو»، «آقای هالو»،‌«پستچی» و «دایره مینا» برای او بازی کرده بود.

سیامک انصاری در فیلم لامینور

سیامک انصاری، زاده ۱۳۴۷ و به گفته خودش در ویژه برنامه نوروزی ۱۳۹۷ شبکه سه، اصالتی تهرانی دارد. او فارغ‌التحصیل رشته کارشناسی نمایش و تلویزیون از «دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی» (واحد تهران مرکز) است. پدرش به گفته خود در برنامه اینترنتی ۳۵ تاجر فرش بوده و به کشور آلمان فرش صادر می‌کرده. وی در سال ۱۳۹۰ با طناز هادیان ازدواج کرد و در سال ۱۳۹۷ از هم جدا شدند. او به علت بازی کردن در مجموعه‌های کمدی و طنز تلویزیونی بیشتر به عنوان کمدین شناخته می‌شود اما در آثار او فیلم‌های سینمایی غیر کمدی نیز دیده می‌شود. او در بسیاری از آثار مهران مدیری ایفای نقش کرده‌است.

سیامک انصاری در «لامینور»، نقش آقای لواسانی را بر عهده دارد.

پردیس احمدیه در فیلم لامینور

پردیس احمدیه ۸ تیر سال ۱۳۷۱ در تهران متولد شد. در سال ۱۳۸۶ توسط حمید نعمت‌الله برای بازی در فیلم «مقلد شیطان» به افشین صادقی معرفی شد. او فارغ‌التحصیل رشتهٔ(سنتور)نوازندگی ساز ایرانی است.

طیف‌های متنوعی از نقش‌آفرینی احمدیه در ژانرهای مختلف می‌تواند عیار او را مشخص کند و خب برای یک بازیگر ۳۰ساله این فرصت خوبی‌ست که خودش را نشان دهد و ادامه مسیر را هموار کند.

احمدیه در «لامینور» شانس کار کردن با مهرجویی را داشته و داستان هم حول شخصیتی تعریف می‌شود که او اجرایش را بر عهده دارد، دختری عاشق موسیقی که در جدال با یک پدر و ساختار سنتی، تصمیم می‌گیرد راه خودش را برود. کاراکتری نمادین که شاید باید درباره طراحی‌اش بیشتر حرف زد.

او در «تومان» نقش معشوقه‌ای را ایفا می‌کند که خیلی عاملیت ندارد و تا حدی حضورش تزئینی‌ست و اما رفته رفته به کنش می‌رسد و انتخاب می‌کند، لهجه و پوشش او در تومان متفاوت است و خب یعنی برای این نقش ریسک کرده.

در «مجبوریم» اما جنس حضور احمدیه بی‌پناه، منفعل است نقش پیچیدگی خاصی ندارد و درمیشیان هم نتوانسته بعد تازه‌ای به آن تیپ آشنای کلیشه‌ای اضافه کند، خود احمدیه هم تقریبا در حد تیپ مانده.

در نوبت لیلی، حال و هوای کار کمی با جریانات مرسوم در سینمای ایران تفاوت دارد و جنس بازی احمدیه هم قاعدتا باید متفاوت باشد، بازی‌های در سکوت، شرایط وهمی و پلان‌های کش‌دار از جمله خصوصیات نقش پردیس احمدیه در ساخته اخیر روح‌الله حجازی است، این آزمون سختی‌ست و باید دید احمدیه در ادامه با نوبت لیلی چه می‌کند.

پردیس احمدیه به عنوان بازیگر اصلی فیلم لامینور با یک هنرنمایی کاملا معمولی به چشم مخاطب نمی‌نشیند. البته ضعف‌های اساسی فیلم مهرجویی آن‌قدر روی فیلم سایه انداخته که عملا فرصت کافی را به هیچکدام از بازیگران نمی‌دهد که دختری که می‌تواند سینمای ایران را تکان دهدودی نشان دهند.

مهرداد صدیقیان در فیلم لامینور

مهرداد صدیقیان (زادهٔ ۳۰ بهمن ۱۳۶۷) بازیگر ایرانی است. او فعالیت سینمایی خود را در سال ۱۳۸۴ با فیلم عصر جمعه آغاز کرد. صدیقیان برای نقش‌آفرینی در اتوبوس شب (۱۳۸۵) و ماجرای نیمروز (۱۳۹۵) نامزد دریافت سیمرغ بلورین شده است.

نقد فیلم لامینور

تماشای فیلم لامینور برای همه مردان و زنانی که از پیرشدن می‌ترسند، توصیه می‌شود. چراکه این فیلم به مخاطب خود می‌آموزد که پیرشدن را باید پذیرفت و نباید در برابر جریان قدرتمند آن ایستادگی کرد. ایستادگی بیش از حد در برابر پیرشدن و نپذیرفتن این حقیقت که انسان از یک نقطه‌ای به بعد دیگر توانایی رقابت با جوان‌ترها را ندارد، می‌تواند به شکل‌گیری فجایعی مانند فیلم لامینور منتهی شود.

جدیدترین فیلم داریوش مهرجویی نه‌تنها هیچ سنخیتی با ضعیف‌ترین آثار او ندارد بلکه بخش قابل توجهی از اعتبار و عظمتی که این کارگردان دوست‌داشتنی در طول دهه‌ها حضور در هنر هفتم به دست آورده بود را هم زیر سوال می‌برد. هنرنمایی بازیگران شناخته‌شده و توانمندی مانند علی نصیریان و علی مصفا هم تاثیری در جلوگیری از حال وخیم فیلم لامینور ندارد و به همین دلیل این فیلم بیش از حد ضعیف را باید ضعیف‌ترین فیلم کارنامه داریوش مهرجویی دانست.

کارگردانی که روزگاری توانمند بود

شک و تردیدی وجود ندارد که داریوش مهرجویی یکی از مهم‌ترین کارگردانان تاریخ سینمای ایران است. فیلم گاو به عنوان دومین ساخته او یکی از تحسین‌برانگیزترین فیلم‌های قبل انقلاب بود که در دوران سینمای روحوضی آن روزهای ایران حرف‌های زیادی برای گفتن داشت. مهرجویی با فیلم آقای هالو یک کمدی درام به‌یادماندنی از خودش به یادگار گذاشت و با فیلم دایره مینا به خوبی ثابت کرد که می‌تواند داستانی ساده را به روشن‌ترین شکل ممکن روایت کند.

وقوع انقلاب وقفه‌ای طولانی در مسیر کارگردانی مهرجویی ایجاد کرد. اما مهرجویی با فیلم اجاره‌نشین‌ها که در سال ۱۳۶۵ اکران شد توانایی‌های خیره‌کننده‌اش را برای چندمین بار به تصویر کشید. فیلم اجاره‌نشین‌ها هنوز هم یکی از بهترین فیلم‌های کمدی تاریخ سینمای ایران است و البته که یکی از محبوب‌ترین فیلم‌های دهه ۶۰ هم لقب می‌گیرد. مهرجویی در سال‌ ۱۳۶۸ احتمالا با بهترین فیلم کارنامه کارگردانی‌اش به سینما بازگشت؛ فیلم هامون.

فیلم هامون نه‌تنها بهترین فیلم داریوش مهرجویی لقب می‌گیرد بلکه یکی از بهترین فیلم‌های تاریخ سینمای ایران است که تحسین منتقدان و تماشاگران را برای مدت‌ها به همراه داشت. مجله فیلم در سال ۱۳۸۳ یک نظرسنجی برگزار کرد که براساس نتایج آن شخصیت هامون [با هنرنمایی بی‌مثال خسرو شکیبایی] به عنوان تاثیرگذارترین شخصیت تاریخ سینمای ایران انتخاب شد. فیلم هامون به حدی تکان‌دهنده و مسخ‌کننده بود که می‌توانست کارنامه هنری هر کارگردانی را برای همیشه تغییر دهد.

او در سال ۱۳۷۰ با فیلم بانو آمد. داریوش مهرجویی درباره فیلم بانو می‌گوید:

فیلم بانو در واقع ادامه یا تحول و رشد همان تم فیلم هامون است. فیلم بانو در واقع، فیلم هامون زنانه است و فیلم، سرگذشت رنج او.

این فیلم دردسرهای بسیاری برای مهرجویی در وزارت ارشاد به همراه داشت و کار را در نهایت به جایی رساند که محمد خاتمی، وزیر ارشاد وقت، از سمت خود استعفا کرد. مهرجویی در سال‌های دهه ۷۰ با همکاری نیکی کریمی و لیلا حاتمی سه فیلم دیگر هم کارگردانی کرد که تمرکز هر سه فیلم روی روایت‌های زنانه بود. فیلم‌هایی که مهرجویی در آن سال‌ها کارگردانی می‌کرد اساسا عناوین خیره‌کننده‌ای نبودند اما حداقل لطمه چندانی هم به اعتبار مهرجویی وارد نمی‌کردند.

داریوش مهرجویی در سال ۱۳۸۲ با فیلم مهمان مامان یک عنوان به‌یادماندنی دیگر از خودش به یادگار گذاشت. این فیلم که اقتباسی از داستان هوشنگ مرادی کرمانی بود به شدت مورد توجه مخاطبان و منتقدان قرار گرفت و یک بار دیگر توانایی‌های مهرجویی را ثابت کرد. سه سال بعد، فیلمی از مهرجویی ساخته شد که هرگز فرصت اکران را پیدا نکرد؛ فیلم سنتوری.

این فیلم با هنرنمایی بهرام رادان و گلشیفته فراهانی روایتگر زندگی خواننده‌ای بود که پس از جدایی از همسرش به مواد مخدر روی می‌آورد و در نهایت کارتن‌خواب می‌شد. فیلم سنتوری اساسا عنوان دندان‌گیری نبود ولی به لطف نمایش بیش از حد مواد مخدر و آلات موسیقی در یک فیلم سینمایی [که در آن روزها یک اتفاق نادر بود] شهرت پیدا کرد. فیلم نارنجی‌پوش که در سال ۱۳۹۰ اکران شد، آخرین فیلم مهرجویی بود که می‌توانست با فیلم‌های ارزشمند او رقابت کند.

مهرجویی حالا پس از ۶ سال دوری از سینما با یک فیلم ناامیدکننده، بی‌هدف و غیرقابل قبول به پرده نقره‌ای بازگشته است. فیلم لامینور نه‌تنها حرفی برای گفتن ندارد بلکه ضربه‌ای بزرگ به اعتبار و آبروی داریوش مهرجویی وارد می‌کند و تماشاگر را دست به دعا وامی‌دارد تا از پروردگار خویش بخواهد که این کارگردان توانمند که روزگاری با فیلم گاو به یکی از متفاوت‌ترین کارگردان‌های تاریخ سینمای ایران تبدیل شده بود بیشتر از این با آبروی خودش بازی نکند.

بازسازی ناامیدکننده

فیلم لامینور می‌خواهد یک ریبوت [یا بازسازی] از فیلم سنتوری باشد. مهرجویی که روزگاری با ریبوت زنانه فیلم هامون توانسته بود توانایی‌اش در بازسازی داستان را به تصویر بکشد، تصور می‌کرد که می‌تواند فیلم لامینور را هم بازسازی کند. اما جدیدترین فیلم داریوش مهرجویی اساسا در سطح و اندازه فیلم سنتوری ظاهر نمی‌شود. نه به این دلیل که فیلم سنتوری هم اساسا عنوان درخشانی نبود که ارزش بازسازی داشته باشد بلکه به این دلیل که فیلم لامینور حتی در سطح و اندازه یک تله‌فیلم ساخته‌شده توسط کارگردان‌های معمولی سیمای ملی هم ظاهر نمی‌شود.

این فیلم نه‌تنها ساختاری برای روایت داستان خود ایجاد نکرده بلکه حتی در تدوین هم ضعف دارد. تماشاگر فیلم لامینور از تغییرات مداوم و بی‌دلیل خط زمانی فیلم گیج می‌شود و البته که فیلم هم تلاشی برای روایت درست داستانش ندارد. فیلم لامینور اساسا داستانی ندارد. به نظر می‌رسد که فیلم‌نامه این فیلم به شکل فی‌البداهه پیشروی می‌کند. چراکه ساختار داستان به حدی گسسته و پاره‌پاره است که اساسا هیچکدام از تماشاگران حرفه‌ای سینما نمی‌توانند بپذیرند که فیلم لامینور یک فیلم‌نامه از پیش نوشته‌شده داشته باشد.

از همان ثانیه‌ نخستی که فیلم لامینور آغاز می‌شود، فیلم هیچ تلاشی برای پردازش و حتی معرفی شخصیت‌هایش هم نمی‌کند. در نتیجه تماشاگر تا آخرین ثانیه‌ها نمی‌تواند درک درستی از شخصیت‌های اصلی فیلم داشته باشد و البته که شخصیت‌ها هم ساختار روانی مشخصی ندارند. یکی از بدترین شخصیت‌پردازی‌های تاریخ سینمای ایران اما متعلق به یکی از شخصیت‌های اصلی فیلم لامینور است.

آقای لواسانی [با نقش‌آفرینی مثلا متفاوت سیامک انصاری] در فیلم لامینور نقش پدری را برعهده دارد که به لطف روحیه بازاری‌اش مردی دلال‌ و تاجر است. لواسانی با سازنواختن دخترش [با نقش‌آفرینی پردیس احمدیه] مخالفت می‌کند و بارها در برابر او قرار می‌گیرد. اما فیلم لامینور نه‌تنها معرفی درستی از شخصیت لواسانی ارائه نمی‌دهد بلکه دلیل مخالفت‌های او را نیز توضیح نمی‌دهد. تماشاگر تنها متوجه می‌شود که برادر لواسانی که روزگاری سنتور می‌نواخته روزی جان خودش را از دست داده است.

شخصیت لواسانی صرفا با همه چیز مخالفت می‌کند و لحنی تند و گزنده دارد. سایر شخصیت‌های فیلم لامینور هم تفاوت خاصی با لواسانی ندارند. به عبارت دیگر، فیلم‌نامه فیلم لامینور در حد یک توضیح یک‌خطی برای هر شخصیت آماده کرده و همان ویژگی‌ها را در طول فیلم‌نامه تکرار می‌کند. شخصیت‌پردازی فیلم لامینور در یک لوپ تکراری گرفتار می‌شود و نکات هر شخصیت را بارها و بارها به تصویر می‌کشد. در جامع‌ترین و مانع‌ترین تعریف‌، می‌توان گفت که فیلم لامینور اساسا هیچکدام از شخصیت‌هایش را پردازش نمی‌کند.

داستان نامشخص

فیلم لامینور هیچ هدفی را دنبال نمی‌کند. فیلم‌نامه فیلم لامینور اصلا نمی‌داند که به دنبال چه دستاوردی می‌گردد و حتی نمی‌داند که چگونه داستانش را روایت کند. اصلا فیلم لامینور هیچ داستانی هم ندارد. فیلم می‌خواهد روایتگر دشواری‌های زندگی دختری باشد که عاشق نواختن و موسیقی است اما محدودیت‌هایی در برابر خودش می‌بیند اما نمی‌داند که چگونه این محدودیت‌ها را به تصویر بکشد و حتی راه‌حلی هم برای این دخترک ندارد.

فیلم لامینور سرشار از صحنه‌های اضافه‌ای است که اساسا نیازی به وجود آن‌ها در تدوین نهایی فیلم نبود. در صحنه‌های مرتبط با جشن پایانی فیلم [که در نهایت به عزایی عجیب تبدیل می‌شود] تصاویری از غذاهای گران‌قیمت و خوشمزه به تصویر کشیده شده که بیشتر برای سکانس‌های اضافی فیلم جشن عروسی مناسب هستند و سنخیت چندانی با یک فیلم سینمایی ندارند.

با توجه به قیمت بالای گوشت و برنج به نظر می‌رسد که داریوش مهرجویی خواسته با نمایش کباب برگ و کباب کوبیده به مخاطبش یادآوری کند که در فیلم سینمایی‌اش از این انواع غذاهای خوشمزه هم دیده می‌شود!

نقش‌آفرینی‌های فاجعه‌بار

وقتی مخاطب فیلم لامینور از سالن سینما خارج می‌شود، این پرسش را برای خودش مطرح می‌کند که چرا بازیگر بی‌نظیری مانند علی نصیریان که هر کدام از فیلم‌‌های کارنامه کاری‌اش به تنهایی به اندازه مجموع هنرنمایی‌های بسیاری از بازیگران دیگر ارزش دارد باید در چنین فاجعه‌‌ای حضور داشته باشد؟ مشکل اساسی اما حضور علی نصیریان در فیلم لامینور نیست. مشکل اساسی آن است که علی نصیریان در فیلم لامینور یک نفش‌آفرینی بسیار ناامیدکننده و مصنوعی از خودش ارائه می‌دهد که واقعا با سایر کارهای او قابل مقایسه نیست.

سایر بازیگران فیلم هم شرایط بهتری ندارند. سیامک انصاری در یکی از متفاوت‌ترین نقش‌آفرینی‌هایش عملا یک هنرنمایی کلیشه‌ای و قابل پیش‌بینی را ارائه می‌دهد. بهناز جعفری حتی در سطح و اندازه یک نقش فرعی هم دیالوگ برای گفتن ندارد و رضا داوودنژاد و دیبا زاهدی هم آن‌قدری در فیلم دیده نمی‌شوند که مخاطب بتواند نقدی بر هنرنمایی آن‌ها داشته باشد.

هیچ دلیل قانع‌کننده‌ای برای حضور مهرداد صدیقیان در فیلم‌نامه فیلم وجود ندارد و به نظر می‌رسد که این بازیگر به شکل عجیبی درون فیلم‌نامه فیلم مهرجویی گنجانده شده است. حضور علی مصفا در لباس نیروی انتظامی به حدی باورنکردنی به نظر می‌رسد که هنرنمایی او را عملا به حاشیه می‌برد و بیتا فرهی هم با هنرنمایی کوتاهش در فیلم لامینور مخاطبان قدیمی مهرجویی را به یاد فیلم بانو می‌اندازد.

پردیس احمدیه به عنوان بازیگر اصلی فیلم لامینور هم با یک هنرنمایی کاملا معمولی به چشم مخاطب نمی‌نشیند. البته ضعف‌های اساسی فیلم مهرجویی آن‌قدر روی فیلم سایه انداخته که عملا فرصت کافی را به هیچکدام از بازیگران نمی‌دهد که خودی نشان دهند. در این میان شاید کاوه آفاق [که یک خواننده راک است] بهترین بازیگر فیلم لامینور لقب بگیرد؛ او به عنوان یک خواننده حداقل هنرنمایی قابل قبولی دارد!

بازنشستگی هم ایده بدی نیست

فیلم لامینور به معنای واقعی کلمه عنوانی است که هر مخاطبی را آزار می‌دهد. تفاوتی ندارد که یک سیناروی حرفه‌ای باشید یا یک علاقه‌مند به موسیقی؛ فیلم لامینور این توانایی را دارد تا علاقه شما به سینما و موسیقی را ویران کند. تماشای فیلم جدید داریوش مهرجویی یک شکنجه تمام‌عیار است که به معنای واقعی کلمه هر انسانی که کوچک‌ترین دلبستگی‌ای به سینما و موسیقی داشته باشد را آزار می‌دهد. تماشای کامل فیلم لامینور به معنای واقعی کلمه به یک حوصله فولادین نیاز دارد.

اکران همین فیلم ضعیف و غیرقابل تماشا هم حواشی بسیار داشت. پروانه اکران این فیلم تمدید نشد و به همین دلیل فرصت اکران در تعطیلات نوروزی را از دست داد. همین مسئله باعث خشم داریوش مهرجویی شد و او با یک ویدیوی تند و صریح به ترند اصلی شبکه‌های اجتماعی تبدیل شد. اما چندی نگذشت که ویدیوی دیگری از مهرجویی منتشر شد که در آن با لحن ناشی از ترس و تحقیر از رفتار تند خود ناراحت است.

با این حال فیلم لامینور اساسا ارزش آن حجم از عصبانیت و حرص‌خوردن از سوی داریوش مهرجویی را ندارد. این فیلم حتی توانایی رقابت با فیلم‌های کوتاه جنجالی ایرج ملکی را هم ندارد و یک عنوان به شدت غیرقابل قبول است. اگر یک کارگردان تازه‌کار با فیلم لامینور به سینما می‌آمد احتمالا باید شغل دیگری را برای ادامه حیات خویش انتخاب می‌کرد اما به نظر می‌رسد که داریوش مهرجویی نه‌تنها از فیلم جدیدش خجالت نمی‌کشد بلکه از آن دفاع هم می‌کند.

دوران داریوش مهرجویی تمام شده و شاید بهتر باشد که یکی از دوستان نزدیک یا عزیزان او این خبر را به او بدهد. او به شکل واضحی از جریان اصلی سینما جامانده و حالا در آستانه ۸۳ سالگی درک درستی از فیلم‌سازی ندارد. بازنشستگی باید جدی‌ترین گزینه در برابر مهرجویی باشد. در غیر این‌صورت، کارگردان فیلم گاو نباید از این‌که تماشاگران سینما فیلم هامون را به یاد نمی‌آورند و نام او را با عناوین سخیف گره زده‌اند، ناراحت باشد.

حواشی فیلم لامینور

اعتراض و عصبانیت داریوش مهرجویی از اکران نشدن «لامینور» در نوروز:
داریوش مهرجویی در اعتراض و انتقاد به عدم اکران فیلمش ویدئویی منتشر کرد. این ویدئو توسط مهدی خرمدل (خبرنگار و مستندساز) منتشر شده و در آن مهرجویی به‌شدت از این تصمیم انتقاد و بر اکران نوروزی و آغاز نمایش فیلمش از هجدهم اسفند تاکید می‌کند.
مهرجویی در این ویدئوی اعتراضی می‌گوید: «من معترضم! این پروانه نمایش فیلم «لامینور» من است! این شیر نیست، گوشت نیست که بگویید تاریخش گذشته! شما به من پروانه نمایش دادید. چرا زیر قولتان می‌زنید؟
مرد نیستید! مردانه رفتار کنید! تمام فیلم‌های مرا توقیف می‌کنید!
یکی از فیلم‌های مرا مفقود کردید و انداختید در آشغال‌ها!
جلوی فیلم سنتوری من بی‌خود و بی‌جهت گرفته شد، دو، سه سال روی یک فیلم کار کنیم و بعد بیرون بیندازیم؟ کی هستید شما؟ من کارشناس فلسفه از بزرگ‌ترین دانشگاه آمریکا هستم، شما دارید فیلم من را قضاوت می‌کنید. شما کی هستید؟ چه مدرکی دارید؟ چه کاری انجام دادید؟ پشت پرده مثل اشباح حکم صادر می‌کنید.
دیگر نمی‌توانم تحمل کنم. من می‌آیم و به همراه دستیارانم در وزارت ارشاد تحصن می‌کنم. تا حقم را نگیرم، ول نمی‌کنم.
وزارت ارشاد؛ وزیر محترم! به حرف من گوش بده. من دیگر نمی‌توانم. می‌خواهم بجنگم. بیایید بزنید من را بکشید. این سینه من. من را بکشید و نابودم کنید ولی من حقم را می‌گیرم.»

بعدازاین اتفاقات و اعتراض مهرجویی نسبت به این رفتار، انجمن منتقدان و نویسندگان آثار سینمایی ایران در بیانیه‌ای نسبت به رفتاری که با داریوش مهرجویی شده است واکنش نشان داده و از این کارگردان پیش‌کسوت حمایت کرد.
در نهایت و با حواشی به وجود آمده پروانه نمایش «لامینور» تمدید شد و رضا درمیشیان، تهیه‌کننده این فیلم در صفحه اینستاگرامی خویش این‌گونه نوشت: «و بالاخره پروانه نمایش «لامینور» آقای مهرجویی تمدید شد.
با اینکه نگذاشتند «لامینور» نوروز اکران شود اما با حمایت تمامی هنرمندان، فعالان رسانه‌ها و مردمی که دلشان برای هنر و هنرمند اصیل و مردمی می‌تپد، پروانه «لامینور» پس از کش‌وقوس‌های فراوان و بازبینی‌های متعدد تمدید شد. آماده نمایش در سینماها هستیم.»

حبیب ایل‌بیگی، معاون ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی در همان زمان در این باره گفت: «نمایش فیلم «لامینور» امروز ۱۸ اسفندماه با پذیرش اندکی اصلاحات از سوی کارگردان فیلم بار دیگر صادر شد.
روند قانونی برای صدور پروانه نمایش که باید در سامانه اخذ مجوز صورت می‌گرفت با تأخیر بسیار زیاد تهیه‌کننده فیلم «لامینور» در سامانه ثبت شد، ولی امروز به دستور رئیس سازمان سینمایی و پس از طی مراحل پروانه نمایش فیلم «لامینور» تمدید و صادر شد.
طبق اسناد موجود در تاریخ ۱۱ دی ۱۳۹۸ پروانه نمایش فیلم به مدت دو سال صادر شده است که پایان اعتبار آن ۱۱ دی ۱۴۰۰ بوده است.
ثبت درخواست اولیه اطلاعات پروانه نمایش در سامانه جدید توسط متقاضی در تاریخ ۹ اسفند ۱۴۰۰ صورت‌گرفته است. ثبت درخواست تمدید پروانه نمایش برای فیلم «لامینور» در تاریخ امروز انجام شد و پروانه نمایش تمدید شده در همین تاریخ برای متقاضی صادر شده است.
تهیه‌کننده فیلم «لامینور» به‌جای مراجعه به سامانه صدور مجوز برای پیگیری امور مربوط به فیلم متأسفانه با ایجاد هیاهو و با دادن اطلاعاتی خلاف واقع به آقای مهرجویی زمینه آزرده‌خاطر کردن ایشان را فراهم کرد، درحالی‌که بخش عمده‌ای از این اتفاق‌ها به دلیل عدم پیگیری تهیه‌کننده فیلم رخ‌داده است.»

در نهایت و پس از صدور پروانه نمایش مهرجویی در ویدئویی دیگر ضمن تشکر از اهالی سینما وکسانی که از او حمایت کرده بودند این‌گونه گفت: «یک سوءتفاهمی بود که خوشبختانه بر طرف شد، به من اطلاعات نادرستی دادند و من غصه‌دار شدم و خدا رو شکر که برطرف شد.»

صفحه اینستاگرام فیلم لامینور

صفحه ی رسمی اینستاگرام فیلم لامینور از صفحات فعال در اینستاگرام بوده و اخبار این سریال را در صفحه اش به اشتراک گذاشته که بررسی اینستاگرامش، در واقع مروری است بر فیلم لامینور و سکانس های دیدنی آن و بازیگران فیلم لامینور .آدرس اینستاگرام صفحه رسمی فیلم لامینور @laminormovie می باشد.